چند سالی است که در خبرها درباره ماده گرافین می شنویم.

ماده ای که سال ۲۰۰۴ توسط دو دانشمند در بریتانیا کشف شد و شگفت اینکه فقط شش سال بعد برنده جایزه نوبل شد که نشان از اهمیت آن داشت.

گرافین در واقع یک لایه کربن است، اما قطرش فقط به اندازه یک اتم است یعنی یک صفحه دو بعدی از اتم هاست. ساختمان این صفحه چیزی شبیه یک شانه عسل است.

اما علیرغم نازکی، گرافین بسیار قوی و انعطاف پذیر است و خاصیت رسانایی دارد.

گفته می شود که این ماده صد بار از فولاد محکم تر است و برق را بهتر از مس منتقل می کند.